ABD’li düşünce kuruluşu AEI’nin kıdemli araştırmacılarından Michael Rubin, Washington Examiner’daki “Beltway Confidential” köşesinde yayımladığı analizinde, Türkiye’nin mevcut iç ve dış politika yönelimlerini sert ifadelerle ele aldı. Middle East Forum’da politika analiz direktörü olarak da görev yapan Rubin, daha önce Pentagon danışmanlığı yapmış ve Orta Doğu’da sahaya dayalı çalışmalarıyla tanınan bir isim. Rubin, son yazısında Türkiye’nin ekonomik kırılganlıklarından bölgesel stratejilere kadar değerlendirmelerde bulundu. Makale X’de daha sonra bloklanarak erişime kapatıldı.
Makaleye ilişkin haberimiz: “Türkiye son yıllarda bölgesel ve küresel düzlemde etkisini artırdı. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın ABD Başkanı Donald Trump ile kurduğu yakın ilişki, özellikle savunma sanayiinde meyvelerini vermeye başladı. Trump yönetimi, F-35 savaş uçaklarının Türkiye’ye satışını hızlandırmak adına ciddi adımlar atıyor. Ancak bu gelişmelerin perde arkasında, Türkiye’nin giderek artan otoriterleşmesi, bölgesel istikrarsızlığa katkısı ve uluslararası imajındaki zedelenme dikkat çekiyor. Erdoğan’ın damadı tarafından yönetilen Türk savunma sanayii, askeri teknolojileri tersine mühendislikle geliştirerek milyarlarca dolarlık gelir elde ediyor. Üretilen silahlar, insansız hava araçları da dâhil olmak üzere, dünyanın en tartışmalı rejimlerine satılıyor.
8 Aralık 2024’te Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad’ı deviren ve şu anda ülkeyi yöneten grup olan Hay’at Tahrir el Şam, Türkiye destekli bir isyancı yapı. Türkiye, Suriye’de baskın diplomatik ve ekonomik güç haline geldi. Suriye’nin yeniden inşası sürecinde, Erdoğan’a yakın şirketlerin milyarlarca dolarlık ihaleleri alması bekleniyor. Ancak uzmanlara göre bu durum kalıcı değil. Geçici Suriye Devlet Başkanı Ahmed el Şaraa’nın şimdiden başarısızlığa sürüklendiği ve Türkiye’nin desteklediği radikal unsurların uzun vadede bölgeyi – Türkiye dâhil – terörize edeceği öngörülüyor.
Türkiye, yıllar süren çatışmaların ardından Kürtleri ateşkese ve silah bırakmaya zorladı. Ancak bu gelişme, kalıcı barış anlamına gelmiyor. Erdoğan yönetimi, barış müzakerelerine yanaşmadı, Kürtleri aşağılayan açıklamalar yaptı ve Suriye’deki Türkiye destekli yönetim, Kürtleri ortadan kaldırmaya çalışıyor. Kürtlerin kaçabileceği pek yer kalmadı: Ya Türkiye’nin dağlarına çekilecekler ya da İstanbul’un kenar mahallelerine sığınacaklar. Olası bir çatışma durumunda savaşın merkezi Türkiye’nin iç bölgeleri olabilir.
Ne Cumhuriyetçiler ne de Demokratlar, artık Türkiye’yi savunmak için sahneye çıkmak istemiyor. Ortak çıkarların erimesiyle birlikte, Trump sonrası dönemde ABD–Türkiye ilişkilerinin zayıflaması kaçınılmaz hale geliyor.
Erdoğan’ın Hamas’a verdiği açık destek, Filistin davası bağlamında bölgesel bir prestij kazanımı olarak sunulsa da, uzmanlar bu yaklaşımın Türkiye’nin toprak bütünlüğü açısından tehlikeli bir emsal yarattığını belirtiyor.
“Eğer Erdoğan, Hamas’ın eylemlerini meşru görüyorsa, aynı mantıkla Kürtlerin eylemleri de meşru sayılabilir.” Bu yaklaşım, başta ABD olmak üzere İsrail ve Arap ülkelerinin, Kürt bağımsızlığını tanımasıyla sonuçlanabilir.” Bu durumda, Türkiye’nin tepkisi uluslararası düzeyde önemsizleşebilir.
Erdoğan’ın “yavaş ilerleyen İslamcı devrimi”, İran’daki İslam Devrimi sonrasında yaşanan halk yoksulluğuna benzetiliyor. Türk lirasının hızla değer kaybettiği, enflasyonun çift haneli seyrettiği bu dönemde, orta sınıfın erimesi hızlanıyor. Refah bir seraba dönüşüyor.
Erdoğan görevi bıraktığında, arkasında temelleri zayıflamış bir ülke bırakacağı öngörülüyor. Yerine güçlü bir otoriter halefin gelmesi beklenmiyor. Bu durumda, Kürt hareketi Filistin örneğini emsal göstererek bir halk oylaması talep edebilir.
“Sonuç ise, Türkiye’nin üniter yapısının Yugoslavya’nın birliği kadar geçersiz olduğunu ortaya koyabilir.“
Daha sonra X yazıya erişimi kapattı ve linki blokladı.
