● Modern çağın “teknoloji peygamberleri” insanlık fikrini yeniden tanımlıyor.
● Bilim ve ilerleme söylemi, insanı maneviyattan koparan yeni bir inanç sistemine dönüştü.
● Para, güç ve statü artık kutsal; ruh ise sessizce pazarlanıyor.
Bir çağ değişiminin içindeyiz — ama bu değişim, insanın gelişimi kadar yozlaşmasını da beraberinde getiriyor. Göz kamaştırıcı teknolojik başarılar, yapay zekâ devrimleri, uzaya giden roketler… Modern dünyanın kahramanları, Elon Musk, Sam Altman ve Peter Thiel gibi isimler, artık yalnızca iş insanı değil; birer “kült figür.” Onlara tapınırcasına hayranlık duyan bir toplum var — tıpkı eski çağların peygamberlerine değil, bugünün dijital tanrılarına inanan bir kitle.
Ancak bu tapınma biçimi, yeni bir inanç sisteminin temelini oluşturuyor. Artık “ilerleme”, bir tür din; “verimlilik”, bir ahlak ilkesi; “para”, tek tanrı. Bilim ve teknoloji, insanı özgürleştirmek yerine yavaş yavaş kendi zincirine bağlıyor. Düşünce, inanç ve vicdan, algoritmaların ve markaların yönettiği bir düzende sessizliğe gömülüyor.
“Ruhunu satmak” artık metafor değil, günlük hayatın gerçeği. Maaş güvencesi uğruna susmak, çıkar uğruna eğilmek, yalanı sürdürmek — hepsi modern insanın kendi ruhuyla yaptığı ticaretin biçimleri. Hollywood’un sahne ışıkları, teknoloji şirketlerinin laboratuvarları ve finans dünyasının zirveleri… hepsi aynı kültü taşıyor: “Tanrısı para olanlar.”
Bu sistemin en ustaca hilesi, inancı değersizleştirirken kendi inancını dayatması. İnsanlara “Tanrı yok, sadece sen varsın” denirken, aslında “Sadece bizim tanrımız var: Para” deniyor. Bilim, teknoloji ve popüler kültürün arkasında şekillenen bu görünmez ideoloji, insanı daha zeki değil, daha bağımlı; daha güçlü değil, daha yönlendirilebilir hale getiriyor.
Bugün insanlık, bir yol ayrımında. Bir yanda dijitalleşmenin sunduğu konfor ve hız; diğer yanda ruhun sessiz çığlığı. Gerçek ilerleme, makineleri değil, insanı dönüştürmekten geçiyor. Ama para, güç ve ün peşinde koşan bu çağda, sorulması gereken soru şu:
Ruhunu satmadan yaşamak hâlâ mümkün mü?
